da shi a ƙarƙashin bishiyar da suke zama. Suhail ya yi mata rakiya yana jin daɗin yadda hirar ta ɗebe masa kewa, shi ma yana jin kamar ya shiga wani sabon yanayi da bai saba da shi ba.
Sannu a hankali suka nufi gidan Noor, tana ɗan dubansa lokaci zuwa lokaci da mamakin wannan sabon bawan Allah da ya shiga rayuwarta a ba zata.
Suka iso harabar gidan Noor, da sallama ta shigar da shi. Amma kafin su zauna, yayan Noor ya fito daga cikin gida, ya tsaya yana kallon Suhail da mugun ido.
“Noor, wa ya kawo wannan ɗan dajin nan gida? Ba zan lamunci zaman sa a cikin gidana ba.”Noor ta yi shiru, zuciyarta na bugawa da sauri. Ta kalli Suhail, sai ta dubi yayanta cikin tausasawa ta ce:
“Yaya, don Allah ka sassauta. Ni ne na kawo shi saboda tausayi. Ka duba fa, mutum ne mai kamanni, bai cancanci a ce a kore shi kamar dabba ba.”Yayan ya girgiza kai, ya ce:
“Kin ga irin kamanninsa? gashi da ba a aske ba, mutane ma suna gudunsa. Kina so ace an haɗa ki da irin wannan?”
Noor ta yi murmushi mai cike da tausayawa, ta nuna masa gashin jikinsa mai yawa:
“Wallahi Yaya, gashin jikinsa kaɗai ya isa mutane su yi tunanin ko mahaukaci ne ya fito. Amma idan aka kula da shi, aka tsaftace shi, za ka ga asalin kyakkyawan saurayin da ke cikinsa.”Sannan ta dubi Suhail da idanu masu nuna tausayawa:
“Ka bari nan gaba kadan zan samo maka abin aski. Lokacin nan sai na cire maka wannan gashi, ka ga yadda mutane ba za su ƙara gudunka ba.”
Daga nan, ta juya cikin sauri, ta shige gida, zuciyarta na tsalle-tsalle da mamaki da kuma wani irin nauyin tausayi da ta ɗauka akansa.
Suhail kuwa ya tsaya a bakin ƙofar gida, ya rasa ko ya shiga ya tsaya ko ya koma, amma abin da ya tabbata shi ne kalmomin Noor sun ratsa zuciyarsa fiye da yadda ya taɓa zato.
Bayan kwana biyu, labari ya bazu kamar wutar daji a cikin ƙauyen Rimi. Kowa ya san cewa wani ɗan daji mai suna Suhayl ya bayyana, kuma ana ta danganta shi da kyakkyawar yarinya Noor.Matan gari suka fara gulma:
“Ai ku ji abinda ke faruwa! Noor ta samu sabon saurayi, shi ya sa take taƙi amincewa da kowa a ƙauyen nan. Tana cewa wai tana jiran Bashir, ashe ƙarya ne.”Wani dattijo ya ce da raini:
“Haba! To ba don ta haɗu da wannan ɗan dajin mai kama da mutum ba ne sai yanzu take dariyar aure? Ashe alkawarin ta da Bashir babu gaskiya.”
Wasu kuma suka ɗora da munafurci:
“Kunga kuwa? Ai idan aka ce mace ta yi nisa da soyayya sai ta manta alkawarin da ta yi. To Noor ta manta Bashir saboda wannan sabon saurayi kyakkyawa kamar shi.”
A haka gulma da magana suka fara yawa, har ta kai ga iyayen Noor ma suna jin zafin maganganun mutane.
Noor kuwa tana zaune a cikin ɗaki, zuciyarta cike da rikici. A gefe guda tana tuna Bashir da alkawuran su, a gefe guda kuma tana jin wani abu mai zurfi game da Suhayl wanda ta kasa fassara shi.
Sai dai duk da wannan, zuciyarta ta nace: ba soyayya take yi da Suhayl ba, tausayinsa kawai ne ya motsa zuciyarta. Amma al’ummar ƙauye suka riga da sun yi masa fassara daban.
******************************************
BASHIR
Ƙofar operation room ta rufe, kowa ya baro su Sagir da Muhsin a bakin ƙofa suna jijjiga da fargaba. Sai ga wani ma’aikacin asibiti mai sanye da farin labcoat ya fito da takarda a hannu, fuskarsa a daure tamkar wanda ya zo da hukunci.
“Ku ne danginsa?” ya tambaya cikin gaggawa.
Sagir ya jinjina kai da sauri, jikinsa na rawa. Muhsin ya yi saurin tashi daga jingina da bango:
“Eh, mu ne, Doctor! Me ya faru?”
Likitan ya ɗaga takardar da yake riƙe da ita.
“Lamarin yaron nan gaggawa ne. An buƙaci a cire glass daga jikinsa nan take. Amma kafin mu ci gaba, dole ne ku biya kuɗin aikin tiyata. Farashi ya kai (dubu dari uku)ku kawo kafin mu ci gaba, ko ba haka ba…”
Kalmomin sun tsaya muryar doctor kafin ya ƙarasa. Amma Muhsin da Sagir duk suka saki baki cike da firgici.
“₦300,000!?” Sagir ya maimaita, idonsa ya zazzare, “yanzu-yanzu! amman zai iya warkewa ?”likitan ya gyada kai, ba tare da tausayi a fuskarsa ba:
“Rayuwar sa ce a hannun mu. Da kuɗi ne za a iya ci gaba. Ku yanke shawara yanzu.”
Numfashin Sagir ya daskare. Ya juya da sauri ya nufi mota kamar wanda aka tsikara da wuta. Yana shiga, ya fara dudduba kujera da tire da dashboard, yana kwaso duk wata kudi da suka rage musu a tafiya. Babu lissafi, babu kirgawa – zare, folo, daloli da naira duk ya hado cikin envelope ya zuba musu.
Da gudu ya dawo ya miƙa wa likitan envelope ɗin, zuciyarsa na tsalle.
“Ga kuɗi nan, babu matsala! Da shi za a ceto shi, mu ba matsalar kuɗi bane. Rayuwarsa ita ce muhimmanci!”
Likitan ya buɗe envelope ɗin, ya hango tsabar kuɗi da papers da yawa har ya kasa kirgawa nan take. Ya kalli Sagir da Muhsin, ya ga idanuwan su cike da hawaye, zuciyarsu a hargitse.
“Shikenan.” ya furta a hankali, ya juya da kuɗin. “Ku zauna. Mu zamu yi bakin ƙoƙarin mu. Sai dai ku taya shi da addu’a.”ana nan, ƙarar kayan tiyata ta sake cika ɗaki daga ciki – ana goge jini, ana kira: “Scalpel! Clamp! Oxygen! Hurry up!”
Sagir ya durƙusa a ƙasa, ya sa hannayensa a kai. Muhsin kuwa ya rungume bango, idonsa ya lumshe yana hawaye.
Dukansu zuciyarsu ta daure a kalma ɗaya:
“Ya Allah, rayuwar Bashir ce yanzu tana hannunka…”
😭😭😭😭
To be continued
** Wai sadiqa kina son Bashir nan Amman har yanzu banga cin hanci bafa to 🙄***
🦎🦎 KAƊANGAREN BAKIN TULU 🦎 🦎
BY
NARNAH ƘANWAR SOJA
Follow my Wattsp group 👇👇👇
https://chat.whatsapp.com/C1fwfKiUPGgJQTONvJGjqN?mode=ac_t
GARGAƊI
Ban yarda ba , kuma ban amince a juya min labari ko a sauya ta zuwa audio ba tare da amincewa ta ba ,
********
بسم الله الرحمن الرحيم اللهم صل على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه اجمعين والحمد لله رب العالمين ♥️
PAGE 20 / 21
08101235739
Sun buɗe ƙofar operation theatre da sauri, da ƙarar takalma da kayan tiyata suka mamaye su. Cikin ɗakin, fitilu masu ƙarfi sun haska fuskokin likitoci biyu Dr. Aisha (surgeon) da Dr. Bala (anesthetist) — suna shirin tunkarar abin da zai iya zama darasi tsakanin rai da mutuwa.
Nurse ta zauna ta danna machine ɗin vitals: ƙarfin bugun zuciya, oxygen saturation, da jinin jiki.
“BP ɗinsa yana ƙasa. SpO2 baya ƙaruwa. Ana buƙatar blood transfusion nan take!” ta faɗa da hanzari.
Dr. Bala ya yi saurin saka catheter, ya fara infusing fluids, yana magana cikin nutsuwa:
“Mu daure. Ina son oxygen 100%, intubate shi yanzu. Aisha, ka shirya incision — muna fitar da harsashi, clamp vessel idan akwai bleed.”
Sagir da Muhsin sun tsaya a bakin ƙofa, idanuwansu cike da tsoro. Sagir ya rike hannu, ya maimaita sunan Allah da ƙarfi; Muhsin kuwa ya fara kuka a hankali kamar yaron da aka bar shi cikin duhu. Sun iya jin sautin kayan tiyata — scalpel, suction, clamps — duk suna ta aiki.
Dr. Aisha ta fara aikin: ta buɗe yankin da aka buge masa, jini ya taru kamar tafki. Hannunta cikakke ne, amma saurin aikinta ƙwarai yake. Ta ce:
“Clamp! Suction! Send me the forceps!”
Wani ɓangaren nama ya yi ripping; suna duba vessels da jini ke zuba. Dr. Bala ya kira:
“Transfusion incoming — 1 unit PRBC’s! Arrange crossmatch yadda suka ce!”
Nurse ɗaya ta kawo jaka cike da jini, an haɗa shi cikin drip. A hankali bugun zuciyar Bashir ya fara ɗan ƙaruwa, amma har yanzu pressure ɗin ba ya dawowa yadda ya kamata. Dr. Aisha ta matsa gaba, ta yi searching cikin cavity — sai ta ga wani ƙaramin fragment na harsashi ya makale a ƙashi. Da ƙwarewa ta cire shi, ta yi cauterize a inda take zubar jini fiye da kima.
Lokaci ya yi kamar lokaci ya tsaya. Kowane muryar likita, kowane danna da ake yi, kowane clamp da aka rufe yana da nauyi a zukatan waɗanda ke jiran a bakin ƙofa. A wajen, Sagir ya rike hannu yana rawar jiki; Muhsin ya rufe fuskarsa cikin hawayen da ba su da ƙarfi.
Bayan mintuna masu tsanani, Dr. Aisha ta tabbatar:
“Bleeding controlled glass removed. We’ve packed and closed. Send him to ICU. He’s stable for now, but critical.”
Aikin ya ƙare — an sutura, an sa dressing, an cire anesthesia a hankali. Dr. Bala ya ce da tausayawa:
“Mun yi iya kokarinmu. Amma ya yi losing a lot of blood. Za mu sa shi a ICU, ventilation zai taimaka. Ku shirya don yi masa transfusion na gaba idan ya buƙata.”
Sagir ya zame kafadarsa ya durƙusa, hawaye sun zubo kamar ruwaye Nurse ta fito ta yi magana ga su da murya mai ladabi:
“Ku shiga ICU ɗin bayan an shirya. An yi masa stabilization amma yanzu abu ne da lokaci zai nuna. Ku shirya don za a iya buƙatar ƙarin blood, antibiotics, da monitoring na tsanani.”
An ɗauke Bashir zuwa ICU, an haɗa shi da machine ɗin ventilation, da drip ɗin blood, da monitoring. Idansa sun rufe; fuskarshi ta yi sanyi amma numfashin artificial yana tafiyar da shi.
A wajen gadon ICU, Dr. Aisha ta tsaya gabansu, ta kalli Sagir da Muhsin cikin mugun rauni amma ƙwarin gwiwa:
“Mun yi iya bakin ƙoƙarinmu. Rayuwarsa yanzu ta fita daga barazana amma akwai haɗari. Ku yi addu’a, ku san cewa akwai abubuwa da yawa da za mu bi. Za mu sanar da ku duk wani ci gaba.”
Sagir ya rungume kansa, ya yi kuka mai ƙarfi, sannan ya miƙe ya ce cikin rawar murya:
“Na gode… Na gode sosai. Kai ne ya ceci shi.”
Muhsin ya zauna a ƙasa, ya rufe kansa da hanu, zuciyarsa cike da godiya da fargaba. A can nesa, ƙarar motoci da hayaniyar birni sun dawo, amma a nan cikin ICU akwai shiru mai nauyi — shiru wanda ke cike da fatan rayuwa.
ABUJA
PAGE 14
Rayyan ya tsaya a gaban dutsen ido. Numfashinsa ya ƙara sauri, kamar wanda ya yi tsalle daga barci mai nauyi; zuciyarsa na buga kamar murya mai ƙara. Idanunsa sun yi jaƙeƙe, hawaye sun yi ƙasa amma ba su yarda su zube ba—kamar an ƙulle su da ƙaƙƙarfan alkawari.
Kafin Iro ya miƙe hannu yaji muryar ta faɗi masa kamar shawagi: “Ka zauna da gaskiya, ka dogara ga Allah.” Zuciyarsa ta yi rauni; ko da yake ya san gaskiyar zuciyarsa, fargaba ta mamaye sa tamkar guguwa wadda ba ta da iyaka.
Zulaihah na tsaye gefen falon, idon ta cike da farin ciki mai launin mugunta — kamar wanda ya mika nama ga zaki. Ta ɗaga hannanta ta miƙa wayar, ta kalle shi da wariya: “Ka ga? Na san za a same ka da laifi. Ka ga yadda kake bayyana yanzu? Sai a ce kai ne…” Muryar ta cike da ƙarfi, tana jin kamar ita ce mai adalci a cikin wannan gidan.
Iro ya matso kusa. Kafadarsa faɗi, hannayensa sun yi ƙarfi kamar na mutumin da ya gama koyi da azabtarwa. Yana ɗauke da sanda a hannu, kallo nasa mai tsanani ya bushe zuciya. A kusa da shi akwai wani ƙamshi — mai tura hawaye, turaren fuka da ƙarfin jiki na tsohon soja wanda ya gama shekara yana yaki da mutane da kansa.
Rayyan ya yi ƙoƙarin tsayar da magana, amma bakinsa ya bushe. “Wallahi…,” ya fara, amma muryarsa ta yi ƙasa ta toshe. Anan ne tsoro ya fara yaduwa masa kamar ruwa a jikin ɗan adam
Jikinsa ya fara rawaya, hannayensa sun yi sanyi, ƙafafun sa sun dinga rawa a ƙasa. Shi kansa ya riga ya san cewa idan Iro ya soma, babu wanda zai tsaya tsayin daka a tsakanin su; mahaifinsa ya rufe baki, ya kalle shi da bakin ciki wanda ya fi ƙarfin magana. Wannan kallon mahaifi ya sa zuciyarsa ta ƙara tsanani—ɗaɗin fatan cewa mahaifinsa zai kare shi ya ɓace cikin ƙunci.
Rayyan ya fara yin addu’a cikin ransa, muryarsa ta ratsa cikin sirri: “Ya Allah, kada ka bar ni. Ka shiryar da ni kar ka bar ni cikin zalunci.” Kalaman sun zo musu kamar ƙaramar magani, amma ba su tsinke tsananin fargabar da ke cikin zuciyarsa ba.
A wancan lokaci, Iro ya ɗaga hannu—ba don ya fasa magana ba, amma don ya nuna iko. Yana kallon Rayyan kamar wanda yake kallon abu mara rai da zai iya canza masa rayuwa da ɗan bugun sanda kawai. Duk wannan lokacin, Rayyan yana jin sautin zuciyarsa ya bugu fiye da yadda ya saba — har ya yi tunani cewa za a iya jujjuya mazajensa a fili.
Ya tafo hannun sa a aljihun riga, ya tura yatsunsa cikin kunnensa ya rufe su a ƙanƙantar murya, sannan ya yi ƙasa-ƙasa: “Ya Allah, ka bani ƙarfi.”
Kafin Iro ya fara magana, wani isasshen shiru ya fadi a falon; kowa ya tsaya a tsaye. Rayyan ya ji kamar lokacin ya tsaya cak. Idanun Iro sun ƙara hayaniya, yatsunsa sun matso kusa da sanda. Zulaihah ta yi murmushi mai gamsuwa kamar wanda ya sha ruwan nasara.
Rayyan ya san cewa abinsa zai zo yanzu—amma zuciyarsa, duk da tsoro, ta fara samun ƙarancin tsayayye: akwai ƙaramar murya a zuciyarsa wadda ta ce kada ta yi kasa a gwiwa; cewa gaskiya ta fi duk wata azaba. Wannan ƙaramin murya ya ƙara masa ƙarfin hali kadan, ko da yake jikinsa ya baci da tsoro.
A nan labarin ya tsaya — Iro ya ɗaga hannu a hankali, kallo nasa ya cika annoba. Rayyan ya shirya fuskantar abin da zai zo, zuciyarsa cike da tsoro amma a lokaci guda cike da ƙoƙarin jurewa.
*******
A ɗaki mai duhu, daurin da aka yi masa ya matse ƙafafunsa har jikinsa ya kasa motsawa. Zafin ɗakin ya tsaya a jikinsa kamar wuta, numfashinsa na ƙaruwa yana rawa. Iro ya tsaya tsayin daka, sandarsa a hannu, yana fitar da numfashi mai ƙarfi tamkar dodon da aka aiko domin halaka.
“Ina kudin nan?!” muryarsa ta cika ɗakin, tana daɗa tsinkewa a kunne.
Rayyan ya runtse ido, hawaye suka fara silalowa daga kuncinsa. Muryarsa na rawa, sai ya ce da ƙarfin zuciya:
“Wallahi ban ɗauki kuɗi ba… ba ni ne ba.”
Iro ya yi ƙara da dariyar tsoro, ya ɗaga sandarsa ya sauke. Ƙarar bugun ta tsinke shiru, Rayyan ya kifa da ƙarfi, zuciyarsa ta dinga tsalle tamkar zata fito daga ƙirji. Duk da zafin, bai sake ba da amsa ta ƙarya ba.
“Ka fiye yi min gardama? Sai na karya maka zuciya kafin dare ya sauka!” Iro ya daka masa tsawa, yana jawo shi gefe ya tura shi cikin dakin da babu tagar haske, babu iska, babu abin gani. An rufe ƙofar da ƙarfi, aka jefa shi cikin duhu da zafi mai ɗaci.
Cikin ɗakin, babu abin da idonsa zai iya gani, sai duhun da ya mamaye komai. Hannayensa daure, jikinsa a zube a ƙasa. Numfashinsa ya yi nauyi, amma zuciyarsa ta ci gaba da bugawa.
Ya jingina da bango, muryarsa ta yi ƙasa kamar raɗa:
“Ya Allah, kai ka sani ban yi sata ba… kai ka sani ban taɓa cutar da kowa ba. Ka tsare ni, ka kare ni.”
Wani hawaye ya sake gangaro masa, amma zuciyarsa ta ƙi fasa. Tsoro ya lullube shi, amma dogaro ga Allah ya ɗan ba shi ƙarfin guiwa Cikin tsananin duhun, sai kawai ya ji ƙarar ƙofar a waje. Wata murya ta fito da sanyi, tana kiran suna:
“Rayyan… Rayyan!”
Ya dago da sauri, zuciyarsa na dukan uku-uku. Shin mafarki yake yi ne? Ko kuwa cetonsa ya kusa?
ABDUL
Kira ɗaya Abdul yayi wa abokansa cikin dare, muryarsa cike da annashuwa da shirin tashin hankali.
“Ina faɗa muku yau akwai dabkee, akwai chasu, akwai ‘yan mata a club. Ku shirya mu tare dare ya ɗauke mu.”
Da misalin ƙarfe sha biyu na dare, club ɗin ya cika kamar kasuwa ranar Juma’a. Waka ta gauraya da ihu, hayaniya ta cika wajen. Fitilu masu kalar ja da shuɗi suna walƙiya a bango kamar wutar shaidanu. Samari sun sha kaya sun kawata, wasu sanye da farin kaya masu kyalli, wasu da dogayen wando da riga masu tazara.
Ƴan matan kuwa sun cika wajen da kamshi, gashinsu a zube, wasu cikin dogayen siket masu kyan walƙiya, wasu cikin ƙananan kaya masu bayyana dukkan sura. Dariya, shewa da ihu suka gauraye da karar DJ da ke juyar da kiɗa.
Abdul ya shigo cikin takama, hannunsa riƙe da kwalbar giya, fuskar nan cike da alfahari kamar sarkin club. Abokansa suka tarbe shi da ihu da tafi, suka hau tsalle suna kiran sunansa.
Ya kalli wajen, idonsa ya tsaya kan wata kyakkyawar yarinya mai ruwan fata. Murmushi ya subuce masa, zuciyarsa ta ce “Wannan ce ta dace da wannan dare.”
Ya ɗaga kwalbar giya sama yana ihu:
“Yau dare ne na Abdul! Mu more kafin gobe ta iso!”
Wajen ya kara ɓatsarwa da hayaniya,
to be careful continued........
🦎🦎 KAƊANGAREN BAKIN TULU 🦎 🦎
BY
NARNAH ƘANWAR SOJA
Follow my Wattsp group 👇👇👇
https://chat.whatsapp.com/LDm6JQR1M3L5dOPu5dB0TM
08101235739
BUNUS PAGE
300 only
*https://www.facebook.com/61556643936657/posts/122103978398221464/?substory_index=1596987511055341&mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v
💪 *JAJIRTATTU WRITER'S ASSOCIATION*💪 ✍️
*(J.W.A)*
_Rubutu baiwa ce daga Allah, jajirtattu ne kawai kan iya amfani da wannan ƙasaitacciyar baiwa su sauya tunanin al'umma cikin sauƙi_.✏️
🦚🦋THE NOBLE WRITER'S TEAM🦋🦚
(🦚✊DEDICATION IS OUR STRONG✊🦚)
GARGAƊI
Ban yarda ba , kuma ban amince a juya min labari ko a sauya ta zuwa audio ba tare da amincewa ta ba ,
********
PAGE 22/ 23
TUNATAR WA ( HAPPY FRIDAY )
BUNUS PAGE
Ka zama mutumin kirki a rayuwa, kada ka bari tun daga ƙuruciyarka ayi maka mummunar shaida, kada ka yarda shaiɗan yayi galaba a ƙuruciyarka har yasa abin yayi tasiri izuwa har tsufanka. Lallai ka zama mai dattako a rayuwa, lallai ne alamun kyakkyawan tsufa ko akasin hakan yana da alaƙa ne da shekarun ƙuruciyarka"
-
"Ka daure ka tafiyar da ƙuruciyarka cikin inganci har izuwa tsufanka, kada ka yafiyar da ita cikin halin da za kazo kayi nadama daga ƙarshe"
*******
RAMCY
Cikin ƙawatuwa ta musamman Ramcy ta iso club ɗin, wandon leda mai matse jikinta ya bayyana dukkan surarta, gashinta ya zubo kan kafada yana walƙiya da hasken fitilu. Idanunta suka sauka kan Abdul, wanda ya jingina da kujera, hannunsa riƙe da kwalbar giya, yayin da wata sabuwar yarinya mai ruwan fata ke zaune kusa da shi tana dariya.
Zuciyar Ramcy ta buga kamar ta fito daga ƙirji. Hankalinta ya tashi, zuciyarta ta cika da ɓacin rai da haushin ganin Abdul da wata. Da gudu ta nufi inda suke, bata tsaya da tunani ba ta hankada kujerar da yarinyar ke zaune tana duban Abdul.
“Ke Abdul! Ashe haka kake cin amana ta kake bayan ido na ?!” ta hargitse cikin ihu, muryarta ta gauraye da karar DJ , Abdul ya miƙe idanunsa cike da mamaki da bacin rai bai tsaya yin wata magana ba, sai kawai ya ɗaga hannunsa ya zabga mata mari mai ƙarfi. Ƴan mata da samarin wajen suka tsaya suna kallon abin da ke wakana.
Ramcy ta dafe kuncinta, hawaye suka taru a idonta, amma zuciyarta ta kasa natsuwa. Ta zuba masa ido tana cewa cikin rawar murya:
“Abdul, kai nawa ne! Ai ni kaɗai ce na dace da kai, me yasa zaka nemi wata a gabana?”
Abdul ya saki dariya mai cike da raini, yana kallon idonta da wata irin ɗabi’a ta iskanci.
“Rayuwa sace Ramcy, kuma nan bariki ne. Ba ki da ikon hana ni sex da wata ko kuma nishadin da nake so.”
" Shikkinan zaka gani , sai ka gani Wallahi Abdul sai kasan ka wulakanta ne a idon duniya, ƙarya ne wallahi kaci moreyata ka yardani , wato kanason kace kasha Mangoro zaka yasar da gwalon Mangoro ka huta da ƙudanto wallahi ƙarya ne ".
Ya kama hannun sabuwar yarinyar da ke kusa da shi – Zubby – ya ja ta jikin sa, kamar ya ke son gwada ƙarfin mallakarsa a gaban Ramcy. Nan take ya haɗa bakinsa da nata cikin wani irin sumbata mai cike da alfahari da raini.
Club ɗin ya kara ɓatsarwa, wasu suka yi ihu, wasu suka yi dariya, yayin da zuciyar Ramcy ta karye ƙalubale.
ICU
Muhsin ya zauna a ƙasa, ya rufe kansa da hannu biyu, zuciyarsa cike da godiya da fargaba. Wani irin sanyi ne ke ratsa zuciyarsa kamar iska mai ɗauke da hawaye. A can nesa, ƙarar motoci da hayaniyar birni suna dawowa, amma a nan cikin ICU, shiru ya mamaye ko’ina shiru mai nauyi, wanda ke ɗauke da fatan rayuwa da ƙaunar wanda ake jiran ya buɗe idonsa lokaci ya ja, hasken rana ya ragu, har awa biyu suka shige kamar shekaru biyu. Sai kawai likita ya fito da sauri, idonsa cike da damuwa.
“Jininsa ya ƙare! muna buƙatar jini nan da nan irin jinin B-negative!”cikin ɗan rikici da firgici, kalmarsa ta bazu a zuciyar Muhsin da sauran dangi. B-negative! — irin jini da ba kasafai ake samu ba Saqir, wanda tun da farko ke tsaye a gefe, ya dafa kirjinsa da sauri “Dokta… gwada da Ni ne irin wannan jini nake da shi.”
An kalle shi da mamaki, likita ya ɗauki samfurin jinin nasa da gaggawa. Ɗan lokaci kaɗan ya shige, sai ya dawo da murmushi mai ɗauke da alamar ceto.
“Alhamdulillah… ya dace. Jinin Saqir ne daidai da nasa.”An kwantar da Saqir, suka haɗa layin jini zuwa jikin Bashir. Jinin ya fara gudana cikin natsuwa kamar tafkin bege.
Lokaci ya shude, ranaku bakwai suka wuce kamar mafarki. Ranar da rana ta farka da haske mai sanyi, Saqir da Muhsin suka zo cikin shiga mai kyau — riga da wando masu kamshi, fuskokinsu cike da murmushi da fatan alheri.
A bakin gadon da Bashir ke kwance, wata kyakkyawar mata ce zaune, idanunta a kumbure saboda kuka da rashin barci. A gefe kuma mijinta ya dafa kafaɗarta yana lallashinta da murmushi mai sa zuciya nutsuwa.
Shiru ya ratsa dakin. Na’urorin ICU suna ta ƙara da wani irin sauti mai sanyi.
Sai kuma… hankali ya karkata gaba ɗaya zuwa kan Bashir.
Ƙananan motsi ya bayyana a fuskarsa. Fuskarsa ta yi ɗan rawa, idanunsa suka motsa a hankali — sannan a hankali sosai, kamar wanda ya dawo daga duniyar mafarki, Bashir ya fara buɗe idonsa…
Ƙamshin magani da sanyin dakin ICU ne suka lullube dakin. Na’urori suna ta ƙara da sautukan su, kamar shaidar cewa rai da mutuwa suna ta jayayya a cikin wannan wuri.
Sai kawai Bashir ya motsa hannun sa ya ɗan yi rawa, idanunsa suka motsa a hankali kamar wanda ke son ya buɗe ko kuma yana gudun abin da zai gani.
Likita da ke tsaye ya matsa kusa, Saqir da Muhsin suka kame numfashi, zuciyoyinsu na bugawa da sauri a hankali… idonsa suka buɗe. Haske ya daki idanunsa, sai ya rintse su na ɗan lokaci kafin ya sake buɗewa gaba ɗaya.
Idanunsa suka hau yawo a hankali cikin dakin kallon mamaki, kallon tuhuma, da ɗan girgiza kai kamar wanda ke cikin mafarki.
Likita ya matsa kusa da gadon, yana kiran sunansa cikin sanyin murya:
“Bashir… Bashir, ka ji ni?”ya zuba masa ido, ba tare da ya motsa ba. Saqir da Muhsin suka matsa kusa, zuciyoyinsu suka yi nauyi.
Muhsin ya kama hannunsa cikin rawar murya:
“Bashir"
Bashir ya ɗago kai kadan, ya kalli su, sai ya furta cikin rauni da rawar murya:
“Ni… ni wa nake? Sunana waye?”
Kamar iska ta busa cikin dakin, kowa ya tsaya
